ေမေမက
ဖိနပ္ႀကိဳးခဏခဏ ခ်ည္ေပးရတာကို စိတ္မရွည္ေတာ့တဲ့အဆံုး ဒီေန႔မွာ မိရွင္းကို
ဖိနပ္ႀကိဳးခ်ည္သင္ေပးဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ၿပီးေနာက္ ေမေမက
မိရွင္းေနာက္မွာထိုင္ၿပီး လိပ္ျပာခ်ည္နည္းသင္ေပးတယ္။ မိရွင္းဘယ္ညာ
ေသခ်ာခဲြတတ္ေအာင္ တစ္ဘက္က ခ်ည္ျပရင္း တစ္ဘက္ကလည္း မိရွင္းမွတ္မိေအာင္
ေျပာျပေနတယ္။
ေမေမႏွစ္ခါေလာက္ခ်ည္ျပလိုက္ေတာ့ မိရွင္းက အရမ္းလြယ္တယ္ထင္ၿပီး သူကိုယ္တိုင္စမ္းခ်ည္ဖို႔ အားတက္သေရာေျပာတယ္။ ဒါေပမယ့္ မိရွင္းမွာ ႀကိဳးစမွားယူမိလိုက္ ဒါမွမဟုတ္ ခ်ည္လိုက္တဲ့လိပ္ျပာက အေတာင္တစ္ဖက္ပဲပါလိုက္နဲ႔ အမွားႀကီးမွားေနေတာ့တယ္။ ေမေမက ေဘးကေန အားေပးၿပီး မိရွင္းကို အႀကိမ္ႀကိမ္ ႀကိဳးစားၾကည့္ေစခဲ့ေပမယ့္ ေနာက္ဆံုးမွာ မိရွင္းစိတ္မရွည္ေတာ့ဘဲ စိတ္ဆိုးလာခဲ့တယ္။ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ဖင္ထိုင္ခ်ၿပီး "မသင္ေတာ့ဘူး.. သမီး မတတ္ဘူး၊ သမီး မခ်ည္ေတာ့ဘူး" နဲ႔ မ်က္ႏွာေတြ နီအမ္းၿပီး မ်က္ရည္အဝဲသားနဲ႔ မိရွင္းေျပာတယ္။
ေနာက္ဆံုး ေမေမက လက္ေလ်ာ့ဖို႔စဥ္းစားလိုက္တဲ့အခ်ိန္ ေဖေဖက ထၿပီး
"မိရွင္း... လာ.. ေဖေဖတို႔ လိပ္ျပာမခ်ည္ေတာ့ဘူး။ ယုန္နားရြက္ခ်ည္ရေအာင္.. လာ"
ယုန္နားရြက္လည္း ခ်ည္လို႔ရတယ္ဆိုတဲ့ အသံၾကားေတာ့ မိရွင္းမ်က္လံုးေတြ လက္လာတယ္။ စိတ္ပါလက္ပါနဲ႔ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ထပ္စမ္းခ်င္ခဲ့တယ္။
ဒီတစ္ႀကိမ္မွာ ေဖေဖကမိရွင္းေနာက္မွာေနၿပီး သင္ျပတယ္။ ပထမဆံုး ဖိနပ္ႀကိဳးကို ယုန္နားရြက္တစ္ဖက္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္လိုက္တယ္။ ေနာက္တစ္ဖက္ ထပ္လုပ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ နားရြက္ႏွစ္ခုကိုယူၿပီး စုခ်ည္လိုက္တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ လိပ္ျပာပံုျဖစ္လာခဲ့တယ္။
ေဖေဖ႔နည္းက ပိုလြယ္တယ္လို႔ မိရွင္းထင္မိတယ္။ ဒီတစ္ႀကိမ္မွာ သူခ်ည္ႏိုင္မယ္လို႔လည္း ယံုမိတယ္။ ေဖေဖကုိ ႏွစ္ေခါက္ေလာက္ ျပခိုင္းၿပီးေနာက္ သူကိုယ္တိုင္စမ္းၾကည့္တယ္။ ပထမအႀကိမ္မွာတင္ ေဖေဖရဲ႕နည္းနဲ႕ လိပ္ျပာပံုသူခ်ည္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ သူခ်ည္ထားတဲ့ လိပ္ျပာအေတာင္ေတြက (ႀကိဳးေတြက) တစ္ဘက္တို၊ တစ္ဘက္ရွည္နဲ႔ ၿပီးေတာ့ ႀကိဳးေတြေခ်ာင္ေနတယ္ဆိုေပမယ့္ မိရွင္းေပ်ာ္မိတယ္။ ေနာက္ဆံုး သူေအာင္ျမင္သြားလို႔ မိရွင္းေပ်ာ္မိပါတယ္။
မိရွင္းေပ်ာ္ေနတာကို ၾကည့္ၿပီး ေမေမက ေဖေဖကို နားမလည္သလိုနဲ႔ ေမးတယ္။
"ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ဒီနည္းကို စဥ္းစားမိလိုက္တာလဲ"
"ေမာင္တို႔ ငယ္ငယ္တုန္းကလဲ ဒီလိုပဲသင္ခဲ့တာပဲေလ။ ခင္ ခ်ည္တဲ့နည္းက လူႀကီးနည္း ကေလးေတြအတြက္ သိပ္ရႈပ္ေထြးလြန္းတယ္။ ကေလးကိုသင္ရင္ ကေလးနည္းပဲ သင္ရမယ္"
မွန္ပါတယ္။ ကေလးေတြကို ဘယ္အရာျဖစ္ျဖစ္ ေလ့က်င့္သင္ၾကားေပးတဲ့အခ်ိန္ သူတို႔ကို အဆက္မျပတ္ ေလ့က်င့္သင္ၾကားႏိုင္ေအာင္ အားေပးရသလို အေရးအႀကီးဆံုးက သူတို႔နဲ႔လိုက္ဖက္၊ သင့္ေလွ်ာ္မယ့္နည္းေတြကို ရွာေဖြသင္ၾကားေပးဖို႔ပါပဲ။ တကယ္လို႔ ဒီတစ္နည္းနဲ႔ သူလံုးဝမတတ္ခဲ့ရင္ တစ္ဖက္လွည့္ၿပီး ေနာက္နည္းေတြနဲ႔ စမ္းသပ္ၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။
သင္ၾကားခ်ိန္လည္း အေရးႀကီးပါတယ္။ အခ်ိန္ရဲ႕ဖိစီးမႈေၾကာင့္ မိဘေတြရဲ႕ သင္ၾကားမႈသည္းခံႏိုင္စြမ္းက ေလ်ာ့နည္းသြားတတ္သလို ကေလးေတြမွာလည္း မလိုက္နာလိုစိတ္ေတြ ျဖစ္ေပၚလာတတ္တယ္။ ေနာက္ဆံုး ဒီလိုသင္ၾကားမႈကို သူတို႔စိတ္ပ်က္လာတတ္တယ္။ ေနာက္ၿပီး သင္ျပခ်ိန္မွာ ေလာဘမႀကီးပါနဲ႔။ ဘယ္အရာကိုမဆို ခဲြျခားၿပီး တစ္ႀကိမ္မွာ တစ္ခုပဲတတ္ေအာင္ အရင္သင္ေပးပါ။ ဒါမွ သင္ၾကားမႈတိုင္းကို ကေလးေတြ အလြယ္တကူမွတ္မိၿပီး ပိုသင္ၾကားခ်င္စိတ္၊ ယံုၾကည္စိတ္ေတြ တိုးလာပါလိမ့္မယ္။
အခုခ်ိန္မွာေတာ့ မိရွင္းတစ္ေယာက္ ဖိနပ္အသစ္နဲ႔လမ္းေလွ်ာက္ရတာ ပိုတက္ၾကြေနပါတယ္။ ဖိနပ္ေပၚက လိပ္ျပာကို ေဖေဖ၊ ေမေမနဲ႔ ဆရာမေတြကို သူခ်ည္ခိုင္းဖို႔ မလိုေတာ့ပါဘူး။ သူ႔အတြက္ အားအရဆံုးက အတန္းထဲမွာ လိပ္ျပာခ်ည္တတ္တဲ့သူ သူတစ္ေယာက္တည္း ရွိတယ္ဆိုတာကိုပါပဲ...
မူရင္းေရးသားသူ -- Zhao Wenyu
လင့္--- http://website.mlc.edu.tw/pub002377/index/page/id/28318
ႏိုင္းႏိုင္းစေန (Wednesday, December 02, 2009)
ေမေမႏွစ္ခါေလာက္ခ်ည္ျပလိုက္ေတာ့ မိရွင္းက အရမ္းလြယ္တယ္ထင္ၿပီး သူကိုယ္တိုင္စမ္းခ်ည္ဖို႔ အားတက္သေရာေျပာတယ္။ ဒါေပမယ့္ မိရွင္းမွာ ႀကိဳးစမွားယူမိလိုက္ ဒါမွမဟုတ္ ခ်ည္လိုက္တဲ့လိပ္ျပာက အေတာင္တစ္ဖက္ပဲပါလိုက္နဲ႔ အမွားႀကီးမွားေနေတာ့တယ္။ ေမေမက ေဘးကေန အားေပးၿပီး မိရွင္းကို အႀကိမ္ႀကိမ္ ႀကိဳးစားၾကည့္ေစခဲ့ေပမယ့္ ေနာက္ဆံုးမွာ မိရွင္းစိတ္မရွည္ေတာ့ဘဲ စိတ္ဆိုးလာခဲ့တယ္။ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ဖင္ထိုင္ခ်ၿပီး "မသင္ေတာ့ဘူး.. သမီး မတတ္ဘူး၊ သမီး မခ်ည္ေတာ့ဘူး" နဲ႔ မ်က္ႏွာေတြ နီအမ္းၿပီး မ်က္ရည္အဝဲသားနဲ႔ မိရွင္းေျပာတယ္။
ေနာက္ဆံုး ေမေမက လက္ေလ်ာ့ဖို႔စဥ္းစားလိုက္တဲ့အခ်ိန္ ေဖေဖက ထၿပီး
"မိရွင္း... လာ.. ေဖေဖတို႔ လိပ္ျပာမခ်ည္ေတာ့ဘူး။ ယုန္နားရြက္ခ်ည္ရေအာင္.. လာ"
ယုန္နားရြက္လည္း ခ်ည္လို႔ရတယ္ဆိုတဲ့ အသံၾကားေတာ့ မိရွင္းမ်က္လံုးေတြ လက္လာတယ္။ စိတ္ပါလက္ပါနဲ႔ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ထပ္စမ္းခ်င္ခဲ့တယ္။
ဒီတစ္ႀကိမ္မွာ ေဖေဖကမိရွင္းေနာက္မွာေနၿပီး သင္ျပတယ္။ ပထမဆံုး ဖိနပ္ႀကိဳးကို ယုန္နားရြက္တစ္ဖက္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္လိုက္တယ္။ ေနာက္တစ္ဖက္ ထပ္လုပ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ နားရြက္ႏွစ္ခုကိုယူၿပီး စုခ်ည္လိုက္တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ လိပ္ျပာပံုျဖစ္လာခဲ့တယ္။
ေဖေဖ႔နည္းက ပိုလြယ္တယ္လို႔ မိရွင္းထင္မိတယ္။ ဒီတစ္ႀကိမ္မွာ သူခ်ည္ႏိုင္မယ္လို႔လည္း ယံုမိတယ္။ ေဖေဖကုိ ႏွစ္ေခါက္ေလာက္ ျပခိုင္းၿပီးေနာက္ သူကိုယ္တိုင္စမ္းၾကည့္တယ္။ ပထမအႀကိမ္မွာတင္ ေဖေဖရဲ႕နည္းနဲ႕ လိပ္ျပာပံုသူခ်ည္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ သူခ်ည္ထားတဲ့ လိပ္ျပာအေတာင္ေတြက (ႀကိဳးေတြက) တစ္ဘက္တို၊ တစ္ဘက္ရွည္နဲ႔ ၿပီးေတာ့ ႀကိဳးေတြေခ်ာင္ေနတယ္ဆိုေပမယ့္ မိရွင္းေပ်ာ္မိတယ္။ ေနာက္ဆံုး သူေအာင္ျမင္သြားလို႔ မိရွင္းေပ်ာ္မိပါတယ္။
မိရွင္းေပ်ာ္ေနတာကို ၾကည့္ၿပီး ေမေမက ေဖေဖကို နားမလည္သလိုနဲ႔ ေမးတယ္။
"ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ဒီနည္းကို စဥ္းစားမိလိုက္တာလဲ"
"ေမာင္တို႔ ငယ္ငယ္တုန္းကလဲ ဒီလိုပဲသင္ခဲ့တာပဲေလ။ ခင္ ခ်ည္တဲ့နည္းက လူႀကီးနည္း ကေလးေတြအတြက္ သိပ္ရႈပ္ေထြးလြန္းတယ္။ ကေလးကိုသင္ရင္ ကေလးနည္းပဲ သင္ရမယ္"
မွန္ပါတယ္။ ကေလးေတြကို ဘယ္အရာျဖစ္ျဖစ္ ေလ့က်င့္သင္ၾကားေပးတဲ့အခ်ိန္ သူတို႔ကို အဆက္မျပတ္ ေလ့က်င့္သင္ၾကားႏိုင္ေအာင္ အားေပးရသလို အေရးအႀကီးဆံုးက သူတို႔နဲ႔လိုက္ဖက္၊ သင့္ေလွ်ာ္မယ့္နည္းေတြကို ရွာေဖြသင္ၾကားေပးဖို႔ပါပဲ။ တကယ္လို႔ ဒီတစ္နည္းနဲ႔ သူလံုးဝမတတ္ခဲ့ရင္ တစ္ဖက္လွည့္ၿပီး ေနာက္နည္းေတြနဲ႔ စမ္းသပ္ၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။
သင္ၾကားခ်ိန္လည္း အေရးႀကီးပါတယ္။ အခ်ိန္ရဲ႕ဖိစီးမႈေၾကာင့္ မိဘေတြရဲ႕ သင္ၾကားမႈသည္းခံႏိုင္စြမ္းက ေလ်ာ့နည္းသြားတတ္သလို ကေလးေတြမွာလည္း မလိုက္နာလိုစိတ္ေတြ ျဖစ္ေပၚလာတတ္တယ္။ ေနာက္ဆံုး ဒီလိုသင္ၾကားမႈကို သူတို႔စိတ္ပ်က္လာတတ္တယ္။ ေနာက္ၿပီး သင္ျပခ်ိန္မွာ ေလာဘမႀကီးပါနဲ႔။ ဘယ္အရာကိုမဆို ခဲြျခားၿပီး တစ္ႀကိမ္မွာ တစ္ခုပဲတတ္ေအာင္ အရင္သင္ေပးပါ။ ဒါမွ သင္ၾကားမႈတိုင္းကို ကေလးေတြ အလြယ္တကူမွတ္မိၿပီး ပိုသင္ၾကားခ်င္စိတ္၊ ယံုၾကည္စိတ္ေတြ တိုးလာပါလိမ့္မယ္။
အခုခ်ိန္မွာေတာ့ မိရွင္းတစ္ေယာက္ ဖိနပ္အသစ္နဲ႔လမ္းေလွ်ာက္ရတာ ပိုတက္ၾကြေနပါတယ္။ ဖိနပ္ေပၚက လိပ္ျပာကို ေဖေဖ၊ ေမေမနဲ႔ ဆရာမေတြကို သူခ်ည္ခိုင္းဖို႔ မလိုေတာ့ပါဘူး။ သူ႔အတြက္ အားအရဆံုးက အတန္းထဲမွာ လိပ္ျပာခ်ည္တတ္တဲ့သူ သူတစ္ေယာက္တည္း ရွိတယ္ဆိုတာကိုပါပဲ...
မူရင္းေရးသားသူ -- Zhao Wenyu
လင့္--- http://website.mlc.edu.tw/pub002377/index/page/id/28318
ႏိုင္းႏိုင္းစေန (Wednesday, December 02, 2009)
