ေကာင္မေလးဟာအရြယ္ငယ္တဲ့အတြက္သူ႕ကို ေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳဖို႕တိုက္တြန္းၾကသလို
ေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳမယ့္ သူေတြရွိ္တာေတာင္မွ မယူဘဲ ကေလးကို လုပ္ေကၽြးပါတယ္။
စစ္ပြဲကာလအတြင္းမွာဆိုေတာ့ အစားအစာကလဲ ရွားပါးၿပီးေတာ့ တစ္ခါတေလ သံုးရက္ေလာက္ ထမင္းမစားရတာေတြလဲရွိပါတယ္။
ဒီၾကားထဲကပဲ သူ႕သားကို သူကိုယ္တိုင္စာသင္ေပးခဲ့ၿပီးေတာ့ အဂၤလိပ္စာ ကိုလဲ အေမရိကန္စစ္သားေတြနဲ႕အတူပါလာတဲ့ ဖာသာေတြဆီကေန သူကိုယ္တိုင္ သင္ၾကားၿပီးေတာ့ ကေလးငယ္ကို ျပန္သင္ၾကားေပးခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီလိုကေန အခ်ိန္ေတြၾကာလာၿပီးေတာ့ သူ႕သားေလးဟာလဲ အရြယ္ေရာက္ခဲ့ၿပီး အဂၤလိပ္စာလဲ အလြန္ထူးခၽြန္ပါတယ္။
ေနာက္ေတာ့ အေမရိက ကေန ပညာေတာ္သင္ေခၚတဲ့အထဲမွာ သူ႕သားပါသြားၿပီးေတာ့ အေမရိက ကို ေက်ာင္းသြားတက္ပါတယ္။
ေက်ာင္းတက္ေနတုန္းမွာေကာ ေက်ာင္းၿပီးလို႕ အလုပ္ရတဲ့အထိ သူ႕သားငယ္ဟာ အလုပ္ေတြမ်ားလို႕ နိုင္ငံကို မျပန္နိုင္ပဲ ခရစၥမတ္နဲ႕ အျခားအခ်ိန္ေတြမွာ ပိုက္ဆံေတြပို႕ေပးေလ့ရွိပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႕ ခရစၥမတ္ေတြ အမ်ားၾကီးကို ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီးေတာ့ ဆယ္စုႏွစ္တခုေလာက္အၾကာမွာ သူ႕အေမ ဗီယက္နမ္မွာ ေသဆံုးသြားၿပီဆိုတဲ့ သတင္းကို ၾကားေတာ့မွ ဗီယက္နမ္ကို ျပန္လာျဖစ္ပါေတာ့တယ္။
သူ႕အိမ္ကို ျပန္ေရာက္ၿပီး သူ႕အေမအေလာင္းကိုေတြ႕ေတာ့ သူဟာ လံုး၀မငိုပါဘူး။
သူ႕အေမ ေကာင္းရာသုဂတိေရာက္သြားဖို႕ ဆုေတာင္းပါတယ္။
ၿပီးေတာ့သူတို႕အိမ္ကိုရွင္းတဲ့အခါမွာသူ႕အေမအိပ္ရာေအာက္က ေသတၱာေလးတစ္ခုကို ေတြ႕ပါတယ္။
ေသတၱာကို ဖြင့္ၾကည့္ၿပီးေတာ့ သားခမ်ာ ယူႀကံဳးမရ ငိုပါေတာ့တယ္။
ရြာသားေတြလဲစိတ္၀င္စားသြားၿပီး ေသတၱာထဲမွာဘာေတြရွိလဲလို႕သြားၾကည့္ပါတယ္။
ေသတၱာထဲမွာ ေဒၚလာ ၁၀၀ တန္ေတြ အျပည့္ျဖစ္ေနၿပီးေတာ့ စာေလးတစ္ေစာင္လဲ ရွိပါတယ္။ အဲဒီစာေလးထဲမွာေရးထားတာကေတာ့ "
ငါ့သားရယ္ အေမ ပိုက္ဆံေတြအမ်ားၾကီး သံုးဖို႕မလိုအပ္ပါဘူး မင္းေပးတဲ့ပိုက္ဆံေတြကို မင္းမက်န္းမမာျဖစ္တဲ့အခါသံုးဖို႕ အေမသိမ္းထားေပးပါတယ္ " လို႕ေရးထားပါေလရဲ႕
ေမာင္စိုင္း
www.kanaung.net
သားသမီးတို႔သည္ မိဘအတြက္ ဥစၥာကိုဆည္းဖူးရသည္မဟုတ္။
မိဘတို႔ သည္ သားသမီးတို႔အတြက္ ဆည္းဖူးရ၏။
ေကာရိ ႏၱဳ ၾသဝါဒစာဒုတိယေစာင္ အခန္းၾကီး ၁၂ : ၁၄
