အစၥေရးမွာအလုပ္လုပ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္မိတ္ေဆြတစ္ဦး ျပည္ေတာ္ျပန္လာေတာ့
အစၥေရးမွာသူႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရတဲ့ သူ႔လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္Kane က
သားျဖစ္သူရဲ႕စာဖတ္ျခင္းအေပၚ လမ္းညႊန္သြန္သင္ပံုေတြအေၾကာင္း
ကၽြန္ေတာ့္ကိုေျပာျပခဲ့တယ္။
Kane ဟာသားျဖစ္သူHymanမူလတန္းစတက္ကတည္းက စာစဖတ္တတ္ဖို႔ကို လမ္းညႊန္ခဲ့ပါတယ္။ စာအုပ္တစ္အုပ္ကိုဖတ္တဲ့အခါ ဘယ္ေနရာအထိဖတ္ၿပီးၿပီဆိုတာကို အမွတ္အသားလုပ္ဖို႔ သားကို သူေတာင္းဆိုခဲ့တယ္။ တကယ္လို႔ သားက စာတစ္အုပ္ဖတ္ၿပီးရင္ သူက ဖတ္စရာစာအုပ္အသစ္တစ္အုပ္ ထပ္တိုးေပးပါတယ္။ အဲဒီအျပင္ သားဖတ္ခဲ့ၿပီးတဲ့စာအုပ္ေတြကို ဖတ္ၿပီးသားစာအုပ္စာရင္းထဲ သူ ထည့္သြင္းတတ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီစာရင္းစာအုပ္ထဲမွာ စာအုပ္တစ္အုပ္ကို သားဘယ္ေန႔မွာစလွန္ၿပီး ဘယ္ေန႔မွာ ေနာက္ဆံုးစာမ်က္ႏွာေရာက္တယ္ဆိုတဲ့ အခ်ိန္ကိုလည္း ေသေသခ်ာခ်ာ ေရးမွတ္ထားတယ္။ စာအုပ္ေတြကုိလည္း ႐ုပ္ျပ၊ တိရစာၦန္၊ အပင္၊ ပန္းပုေက်ာက္ဆစ္၊ ကမာၻ႔ခရီးသြားလာေရး၊ သမိုင္း… စသျဖင့္ ခဲြျခားထားတယ္။
အခ်ိန္အတိုင္းအတာတစ္ခုအၾကာမွာ သားျဖစ္သူဖတ္ခဲ့တဲ့စာအုပ္စာရင္းထဲမွာ သမိုင္းစာအုပ္ေတြမပါတာကို Kane သတိထားလိုက္မိတယ္။ သမိုင္းစာအုပ္ကို သား ထိေတာင္မထိခဲ့ပါဘူး။ စာအုပ္ဖတ္တာဟာ ထမင္းစားသလိုပဲလို႔ Kane ထင္တယ္။ အစားေ႐ြးရင္ အဟာရမျပည့္ဝျဖစ္တတ္ပါတယ္။ Kane က သမိုင္းစာအုပ္ကို သားႀကိဳက္တဲ့႐ုပ္ျပစာအုပ္ေပၚတင္ၿပီး စာတိုတစ္ေၾကာင္း ေရးထားလိုက္တယ္။ စာထဲမွာက “ဒီ႐ုပ္ျပတဲြေတြကို သားအရမ္းႀကိဳက္တာ ေဖေဖသိတယ္။ တကယ္လို႔ ဒီသမိုင္းစာအုပ္ကို သားဖတ္ၿပီးရင္ ဒီလို ႐ုပ္ျပစာအုပ္၃အုပ္ သားရမယ္။ တကယ္လို႔ ဒီသမိုင္းစာအုပ္ထဲမွာပါတဲ့ အေၾကာင္းအရာအက်ဥ္းခ်ံဳးနဲ႔ ဖတ္ၿပီးခံစားရတဲ့ခံစားခ်က္ကို သားေရးၿပီးျပႏိုင္ရင္ ဒီလို႐ုပ္ျပစာအုပ္တဲြအားလံုး သားရမယ္” လို႔ ေရးထားတယ္။
Kane ရဲ႕ ဒီလိုခန္႔မွန္းခ်က္က မွန္ခဲ့ပါတယ္။ သားက သမိုင္းစာအုပ္ေတြဖတ္မယ္လို႔ စေျပာလာခဲ့လို႔ပါ။ ဒါေပမယ့္ သားက စကားနားေထာင္တဲ့ သားအလိမၼာေလးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ တစ္ပတ္ေက်ာ္ၾကာတဲ့အထိ သမိုင္းစာအုပ္ၾကားမွာညႇပ္ထားတဲ့ စာမ်က္ႏွာမွတ္တဲ့စကၠဴခ်ပ္ေလး ေနရာမေ႐ြ႕ခဲ့ဘူးဆိုတာကို Kane သတိထားမိလိုက္တယ္။ သားစာမဖတ္တာ တစ္ပတ္ေက်ာ္ခဲ့ၿပီ။ ေက်ာင္းသင္ခန္းစာကိုေတာင္ စိတ္ပါပါမလုပ္ခဲ့ေတာ့ပါဘူး။
သားရဲ႕အိပ္ခန္းထဲ Kaneေရာက္လာခဲ့တယ္။ အံဆဲြေသာ့ခတ္ထားပါတယ္။ Kane ဘယ္လိုပဲ အတတ္ႏိုင္ဆံုး “မွ်ားစာ”ခ်ၿပီး ဆဲြေဆာင္ခဲ့လည္း စားပဲြေပၚကစာအုပ္ကို သားမထိတာႏွစ္ပတ္႐ွိခဲ့ပါၿပီ။
တစ္ႀကိမ္မွာေတာ့ Kane တံခါးေခါက္ၿပီး အိပ္ခန္းထဲဝင္လိုက္ခ်ိန္ သားဟာ ဒိုင္ယာရီစာအုပ္ကို ကမန္းကတန္းပိတ္ၿပီး အံဆဲြထဲထည့္လိုက္တာကို သူေတြ႔လိုက္တယ္။ စားပဲြေပၚမွာ ေကာင္မေလးဓာတ္ပံုတစ္ပံု ႐ွိေနခဲ့ပါတယ္။ သား ရည္းစားထားၿပီဆိုတာကို Kane သိလိုက္ပါတယ္။ အသိဉာဏ္ကင္းမဲ့တဲ့အခ်စ္ေၾကာင့္ သားဟာ စာဖတ္ျခင္းကို စြန္႔လႊတ္လိုက္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ Kane ေဒါသမထြက္ခဲ့ပါဘူး။ ေနာက္တစ္ေန႔ညမွာ သားရဲ႕အခန္းတံခါးကို သူေခါက္လိုက္ျပန္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေႏြးေထြးတဲ့ေလသံနဲ႔ “ဒီစာအုပ္က သားကို ကူညီေကာင္းကူညီႏိုင္ပါလိမ့္မယ္”လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ သား ယူၾကည့္လိုက္ေတာ့ ႐ု႐ွားကဗ်ာဆရာ Alexander Pushkin ရဲ႕ အခ်စ္ကဗ်ာစာအုပ္ျဖစ္ေနပါတယ္။
“ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ဒီလိုလွပေအာင္ လူတိုင္းေရးႏိုင္တာမဟုတ္ဘူး.. စာအုပ္ထဲမွာ ပိုလွပတဲ့အခ်စ္ကို ေဖေဖတုိ႔ေတြ႔ျမင္ႏိုင္တယ္။ တကယ္လို႔ သားေကာက္ႏုတ္ေရးသားခ်င္ရင္ေတာ့ ဒီထက္ေကာင္းတဲ့ ကဗ်ာစုစည္းမႈစာအုပ္ မ႐ွိေတာ့ဘူး” လို႔ Kane ကဆက္ေျပာလိုက္တယ္။ သားက ဖခင္ကို ေငးေၾကာင္ၿပီး ၾကည့္ေနခဲ့ပါေတာ့တယ္။
အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ သားရဲ႕စားပဲြေပၚကစာအုပ္ေတြ “လႈပ္႐ွားသက္ဝင္” လာခဲ့ျပန္ပါတယ္။ ဒီလိုအခ်ိန္မ်ဳိးမွာ သားဟာ သူဖတ္ခ်င္တဲ့ စာအုပ္စာရင္းေတြကိုေရးၿပီး စားပဲြေပၚတင္ထားတတ္ပါတယ္။ အဲဒီစာရင္းထဲမွာ အဂၤလန္ကဗ်ာဆရာ Thomas Stearns Eliot ရဲ႕ The Waste Land ၊ အိႏိၵယကဗ်ာဆရာ၊ စာေရးဆရာ တဂိုးရဲ႕ Stary Birds ၊ အဂၤလန္ကဗ်ာဆရာ Percy Bysshe Shelleyရဲ႕ To a skylark ေတြပါတယ္။
သား အခ်စ္ကဗ်ာေတြကို ႏွစ္သက္သြားၿပီဆိုတာကို Kane အံ့ၾသဝမ္းသာသိလိုက္ပါတယ္။
သားလည္း ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ ျမင့္ျမတ္တဲ့ကဗ်ာဆရာတစ္ဦးျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔ Kane ေတြးမိတယ္။ ဒါနဲ႔ စာအုပ္စာရင္းကိုင္ၿပီး ဝမ္းသာအားရ စာအုပ္ဆိုင္ဆီ ေျပးသြားခဲ့ပါေတာ့တယ္။
“စာဖတ္ျခင္းက အထူးသျဖင့္ ေက်ာင္းျပင္ပစာဖတ္႐ႈျခင္းက သားကို အလုပ္ေကာင္းတစ္ခု ႐ွာေပးႏိုင္ခ်င္မွ ႐ွာေပးႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ စာဖတ္ျခင္းေၾကာင့္ရလာတဲ့ အသိဉာဏ္ပညာက ဘာနဲ႔မွလဲလွယ္လို႔မရတဲ့အရာျဖစ္တယ္” လို႔ Kane က သားကို ေျပာခဲ့ပါတယ္။
“ေတာ္လွန္ေရးအျပင္ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕တစ္သက္တာမွာ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္တဲ့အရာက စာဖတ္ျခင္းပဲျဖစ္တယ္။ စာတစ္ရက္မဖတ္ရရင္ ကၽြန္ေတာ္အသက္မ႐ွင္ႏိုင္ပါဘူး” လို႔ တ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕ ေတာ္လွန္ေရးေ႐ွ႕ေျပး ေဒါက္တာဆြန္ယက္ဆင္က ေျပာခဲ့ပါတယ္။
----
မူရင္းလင့္ -- http://www.85nian.net/zuowensucai/34476.html
ႏိုင္းႏိုင္းစေန (Sept. 29. 2015)
