တစ္ခါတုန္းက တိုင္းျပည္တစ္ျပည္မွာ
အလြန္ေခ်ာေမာလွပတဲ့ ဘုရင္မတစ္ဦး အုပ္ခ်ဳပ္တယ္။ အျခားတိုင္းျပည္ေတြက
ဘုရင္ေတြက ဘုရင္မကို လိုခ်င္ၾကတာေပါ့။ တစ္ခ်ိဳ႕ဘုရင္ေတြဆို ဘုရင္မရဲ႕
တိုင္းျပည္ကို တိုက္ခိုက္ၿပီးေတာ့ သိမ္းပိုက္ဖို႕ ၾကိဳးစားၾကတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဘုရင္မဟာ အားလံုးကို ေမးခြန္းတစ္ခုေမးၿပီး တရားမွ်မွ် တတ ယွဥ္ၿပိဳင္ခိုင္းမယ္။ နုိင္တဲ့ ဘုရင္ကို သူယူမယ္ေပါ့။
အဲလိုနဲ႕ အတိုင္းတိုင္းအျပည္ျပည္က ဘုရင္ေတြလာၾကတာေပါ့။ တစ္ခ်ိဳ႕ကလဲ အသ္က
သံုးဆယ္ေက်ာ္ေတြ ရွိသလို တစ္ခ်ိဳ႕ေတြကလဲ ၆၀ ၇၀ ေပါ့။ တစ္ခ်ိဳ႕ဘုရင္ေတြကေတာ့
သားေတာ္ေတြ ေစလႊတ္လိုက္တာေပါ့။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဘုရင္မက
နန္းေတာ္ေရွ႕က ေျမ ၁ ဧကေလာက္ကို ပန္းေတြစိုက္ေစတယ္။
ဘုရင္မရဲ႕ ေမးခြန္းကေတာ့ ရွင္းရွင္းေလးပါ။
" ပန္းပြင့္အတုေတြထဲက ပန္းအစစ္ကို ရွာနိုင္သူကို ယူမယ္" ေပါ့။
ဒါေပမယ့္ စည္းကမ္းတစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္။ ပန္းခင္းထဲကို ဆင္းမရွာရဘူး။ အျပင္ကေနပဲ ရွာရမယ္ေပါ့။
ဘုရင္ေတြလဲ ၾကိဳးစားၿပီးေတာ့ ပန္းခင္းအစပ္ကေန လွမ္းၾကည့္ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေ၀းလြန္းေတာ့ မျမင္ရဘူး။ ပန္းအနံ႕ကို ခံၾကည့္ၾကတယ္။ ပန္းအတုေတြဆိုေတာ့ အနံ႕ေတြလဲ အတူတူေပါ့။ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ လက္ေလွ်ာ့ၿပီး ျပန္ကုန္တယ္။ တစ္ခ်ို႕ကေတာ့ အရံႈးေပးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္သူရမလဲ ဆိုတာကို ေစာင့္ၾကည့္ဖို႕ ေနခဲ့ၾကတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ဘုရင့္သားေတာ္တစ္ေယာက္ေရာက္လာသတဲ့။ ၿပီးေတာ့ ဒီပန္းကို သူေတြ႕ေအာင္ရွာမယ္ ဆိုၿပီးေတာ့ ေျပာတယ္။ အားလံုးကလဲ စိတ္၀င္စားစြာနဲ႕ ေစာင့္ၾကည့္ေနတယ္။ ဘုရင့္သားက ေလွကားတစ္ခုကို ေဆာက္လာတယ္။ ေပ ၃၀ ေလာက္ျမင့္တဲ့ ေလွကားေပါ့။ ၿပီးေတာ့ လက္ထဲမွာလဲ ပ်ားေကာင္ေလးေတြ ထည့္ထားတဲ့ ပ်ားအံုတစ္ခုကို ကိုင္ထားတယ္။ အရင္ဆံုး သူကပန္းခင္းနားကို သြားၿပီးေတာ့ ပ်ားေကာင္ေလးေတြ လြတ္လိုက္တယ္။ ပ်ားေကာင္ေလးေတြဟာ ဟိုဟိုဒီဒီ ပ်ံ၀ဲၾကတယ္။ ဘုရင့္သားက သူလုပ္လာတဲ့ ေလွကားကို နံရံမွာေထာင္လိုက္ၿပီးေတာ့ ေလွကားေပၚကေန တက္ၾကည့္တယ္။ ပ်ားေကာင္ေလးေတြ ဟာ ပ်ံသန္းေနရင္းနဲ႕ ပန္းပြင့္တစ္ပြင့္ေပၚကို တက္တယ္။ သိပ္မၾကာဘူး ေနာက္ပ်ားေကာင္ေလးေတြဟာလဲ အမ်ားၾကီး စုၿပံဳလာတယ္။ ဘုရင့္သားက အဲဒီပန္းလို႕ေျပာတယ္။ အဲေတာ့ ဘုရင္မလဲ မွန္တယ္လို႕ ေျဖလိုက္တာေပါ့။
အားလံုးကလဲ အံ့ၾသၾကတယ္။ အဲဒါနဲ႕ အတုနဲ႕ အစစ္ကို ဘယ္လိုခြဲရေကာင္းမွန္းသိတာလဲ လို႕ ၀ုိင္းေမးၾကတာေပါ့။
" လြယ္လြယ္ေလးပါ အတုနဲ႕ အစစ္ကို အနံ႕နဲ႕ မခြဲပါနဲ႕ အရသာနဲ႕ ခြဲျခားပါ။ အတုက အစစ္ျဖစ္ေအာင္ ဘယ္ေလာက္အနံ႕ေတြနဲ႕ ဖံုးဖိဖိ အရသာကေတာ့ ကြဲျပားပါတယ္။"
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကတိအတိုင္း ဘုရင့္သားေတာ္ေလးနဲ႕ ဘုရင္မတို႕ ႏွစ္ေယာက္သား သက္ဆ့ံုးတိုင္ေပါင္းဖက္ၾကပါေတာ့တယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႕ အျပင္ေလာကမွာလဲ အဲလိုပါပဲ။ လူတစ္ေယာက္ဟာ အရည္အခ်င္းမရွိ္လို႕ အရည္အခ်င္းရွိတယ္ဆိုၿပီး ဘယ္ေလာက္ပဲေျပာေျပာ ဘယ္ေလာက္ပဲ ဟန္ေဆာင္ေဆာင္ ေနာက္ဆံုးတကယ့္ အရည္အခ်င္းက စကားေျပာသြားတာျဖစ္ပါတယ္
ေမာင္စိုင္း
