တစ္ခါေတာ့ လူတစ္ေယာက္အိပ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ သူတို႕ရဲ႕ လက္ေတြ၊ေျခေထာက္ေတြ၊ပါးစပ္နဲ႕ ဦးေႏွာက္တို႕က အစာအိမ္ကို အျပစ္ျမင္ၾကတယ္။ အစာအိမ္က ဘာမွမလုပ္ပဲနဲ႕ အစာေတြကို ခ်ည္းစားေနတယ္လို႕ထင္တယ္ေလ။ အဲဒါေၾကာင့္ အစာအိမ္ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ၾကတယ္။
အစာအိမ္ဆီကို လက္က ေျပာတယ္ " ငါတို႕လက္ေတြက တစ္ေန႕လံုး အလုပ္လုပ္ရတယ္။လႊေတြတိုက္ရ တူေတြထုရ၊တစ္ခါတေလဆို အေလးအပင္ေတြလဲသယ္ရ ဖုန္ေတြေပ သဲေတြေပနဲ႕ အသားမာေတြနဲ႕ ဒဏ္ရာေတြလဲရၾကတယ္။ လက္အဆစ္ေတြလဲ ကိုက္ခဲတယ္ မင္းကေတာ့ တစ္ေန႕လံုး ထိုင္စားေနတာခ်ည္းပဲ "
အဲဒီစကားကို ေျခေထာက္က ေထာက္ခံတယ္။ " ငါဆိုတစ္ေန႕လံုး တစ္ညလံုး ဟိုသြားဒီသြား၊ဖုန္ေတြေပ သဲေတြေပတယ္။ တစ္ခါတေလဆို မစင္ေတြေတာင္ေပနဲ႕ မင္းကေတာ့ ၀က္လိုပဲစားေနတာပဲေဟ့
"ပါးစပ္ကလဲ " မင္းဆီေရာက္ဖို႕ အစာေတြကို ငါကအကုန္ေခ်ဖ်က္ေပးရတယ္။ မာတဲ့အစာေတြလဲ ၀ါးစား။ အရိုးေတြဖယ္ေပးနဲ႕ နုနုဖတ္ဖတ္ေလးေတြကိုမွ မင္းကစားတယ္ ငါမေက်နပ္ဘူးကြ "
ဦးေႏွာက္ကလဲ " ငါ့မွာ မနက္စာၿပီးရင္္ ညစာကို ဘယ္လိုရွာရမလဲ။ ဘယ္လိုဗိုက္ျဖည့္ရမလဲဆိုတာကိုေတြးၿပီးေတာ့ မင္းကေတာ့ ငါရွာထားတာေတြအကုန္လံုးကို လုစားေနတယ္ တရားရဲ႕လား"
ဒီလိုနဲ႕
ဦးေႏွာက္က အၾကံေပးတယ္။
ဒီအစာအိမ္ကို ေတာ္လွန္ၾကမယ္ေပါ့။
ၿပီးေတာ့
အျခားအဂါၤအစိတ္အပိုင္းေတြနဲ႕ပါ ေပါင္းၿပီးေတာ့ ေတာ္လွန္ၾကတယ္။
အစာအိမ္ကို
လႈပ္မရေအာင္ ခ်ဳပ္ထားလိုက္ၾကတယ္။
ၿပီးေတာ့ လက္ေတြ ေျခေတြကလဲ သူတို႕အလုပ္ေတြမလုပ္ေတာ့ဘူး သပိတ္ေမွာက္တယ္ေပါ့
ထိုလူမွာ လက္ေတြေျခေတြလဲလႈပ္မရေတာ့။
စဥ္း
ဒီအခ်ိန္မွာ ထိုလူရဲ႕ ႏွလံုးက ေအာ္ေျပာတယ္ "
မင္းတို႕ေတြမွားေနၿပီ အစာအိမ္မလႈပ္ရင္ မင္းတို႕ေတြအားလံုးလဲ
လႈပ္လို႕ရမွာမဟုတ္ဘူးတဲ့" အဲဒီအခ်ိန္မွာ လက္ကလႈပ္ၾကည့္တယ္။
ရတယ္။ဒါေပမယ့္
အရာ၀တၱဳေတြကို မကိုင္နိုင္ေတာ့ဘူး။ ေျခေထာက္ကလဲ မရပ္နိုင္ေတာ့ဘူး။
အားလံုး
စိတ္မေကာင္းျဖစ္ၾကတယ္။
ၿပီးေတာ့ အစာအိမ္ကိုျပန္လႊတ္ေပးလိုက္ၿပီး
အဲဒီေတာ့မွ ထိုလူ႕ရဲ႕ လက္ေတြ ေျခေတြလဲ
အစာအိမ္ကလႈပ္ရွားၿပီး စြမး္အင္ထုတ္ေနတာေၾကာင့္ ေအးေအးေဆးေဆးျဖစ္သြားၿပီး
ေနာက္တစ္ခါ ေတာ္လွန္ဖို႕ မစဥ္းစားေတာ့ဘူးတဲ့ ....
ပံုျပင္ေလးကေတာ့ ကေလးဆန္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လူတိုင္း သူ႕ေနရာနဲ႕သူ ကိုယ့္တာ၀န္ေတြကိုယ္လုပ္ေနတဲ့
ေမာင္စိုင္း
