တစ္ခါက လင္းယုန္ငွက္တစ္ေကာင္ဟာ ေကာင္းကင္ရဲ႕အျမင့္ကို ေၾကာက္ေနခဲ့တယ္။
ဒါေၾကာင့္ သစ္ကိုင္းတစ္ကိုင္းေပၚမွာ မလႊတ္တမ္းကုတ္တြယ္ေနခဲ့တယ္။
ဒါကို လင္းယုန္ငွက္ေလ့က်င့္ေပးသူက ဘာလုပ္ရမွန္း မသိျဖစ္ခဲ့တယ္။
"သစ္ကိုင္းကိုျဖတ္ပစ္လိုက္"လို႔ လူတစ္ေယာက္က ေလ့က်င့္ေပးသူကို အႀကံေပးပါတယ္။
အႀကံအတိုင္း သစ္ကိုင္းကိုျဖတ္ပစ္လိုက္တာနဲ႔ လင္းယုန္ငွက္က ထပ်ံေတာ့တယ္။
အခ်ိန္အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕စိတ္ႏွလံုးမွာလည္း မျမင္ရတဲ့အေတာင္ပံတစ္စံု႐ွိတယ္။
ဒါေပမယ့္ ေဘးကင္းလံုၿခံဳလို႔၊ သက္ေတာင့္သက္သာ႐ွိလို႔ဆိုၿပီး ကၽြန္မတို႔ဟာ လက္႐ွိေနရာမွာပဲ ဖက္တြယ္ေနရတာကို
အက်င့္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အေရာင္စံုတဲ့ေလာကကို စူးစမ္းေလ့လာဖို႔ အရည္အခ်င္းေတြေပ်ာက္ဆံုးကုန္တယ္။
ကိုယ္ၿမဲၿမဲကုတ္တြယ္ထားတဲ့အဲဒီသစ္ကိုင္း အခ်ဳိးခံလိုက္ရခ်ိန္က်မွ ကိုယ္လည္းပ်ံသန္းႏိုင္ေၾကာင္းကို ကၽြန္မတို႔သတိျပဳမိတတ္ပါတယ္။
99sanay fb
12/09/2013
လင္းယုန္ငွက္
12/09/2013
Dim
