အဲဒီတုန္းက ကြ်န္ေတာ္တို႔ ရြာမွာပဲရွိေနေသးတယ္။
အဲဒီတုန္းက ကြ်န္ေတာ္တို႔ ၁၅ , ၁၆ႏွစ္ အရြယ္ေတြေပါ့။
ႏွင္းစက္ေတြနဲ႔ ေဆးေၾကာျပီးစ ေႏြဦးရာသီတစ္ခုမွာ ေပါင္းျမက္ေတြက
ရြက္ႏုေတြေဝျပီး သူ႔ထက္ငါအျပိဳင္ ေျမၾကီးထဲက ထိုးထြက္လာၾကတယ္။
ေဆာင္းခိုငွက္ေလးေတြက တစ္အုပ္ျပီးတစ္အုပ္ ေတာင္အရပ္ကေန ျပန္လာၾကျပီး
ကြ်န္ေတာ္တို႔ တံစက္ျမိတ္ေအာက္မွာ ေနရာယူၾကတယ္။ ေက်ာင္းဝင္းထဲက
သစ္ပင္ေတြလည္း ငွက္လွ်ာသ႑ာန္ ရြက္ႏုေလးေတြ အစီအရီ ဖူးပြင့္လာၾကတယ္။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ရြာနဲ႔ မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာေဝးတဲ့ ျမိဳ႔နယ္တစ္ခုမွာ စာစီစာကံုးျပိဳင္ပဲြအတြက္ ေက်ာင္းက ေက်ာင္းသား ၁ဝေယာက္ကို ေရြးခ်ယ္မယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ဆရာကေျပာလာခဲ့တယ္။ အဲဒီသတင္းၾကားေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေပ်ာ္မိသလို စိုးရိမ္စိတ္လည္း ဝင္ခဲ့မိတယ္။ ပထမဆံုးအၾကိမ္ကားစီးျပီး စည္ကားတဲ့ျမိဳ႔ကုိ ကြ်န္ေတာ္တို႔ လည္ပတ္ဖို႔ အခြင့္အေရးရခဲ့လို႔ေပ်ာ္ရႊင္မိေပမယ့္ စာစီစာကံုးျပိဳင္ပဲြမွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔လို ေတာမွာၾကီးျပင္းခဲ့သူေတြက ျမိဳ႔သားေတြကို ယွဥ္ႏိုင္ပါ့မလားလို႔ စိုးရိမ္ခဲ့မိတယ္။
တစ္ေခါင္းလံုး ဆံပင္ေတြေဖြးေဖြးျဖဴေနတဲ့ ေက်ာင္းအုပ္ၾကီးက ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႕ စိုးရိမ္စိတ္ကို ျမင္သြားျပီး ျပိဳင္ပဲြဝင္မယ့္ ေက်ာင္းသားေတြကို ေတြ႔ဆံုခဲ့တယ္။
“ဆရာတို႔တစ္ေတြဟာ ေတာမွာပဲ ၾကီးလာခဲ့ၾကတယ္။ မင္းတို႔လည္း လက္စိုက္၊ ထင္းခုတ္နဲ႔ ေတာထဲေတာင္ထဲ သြားခဲ့ၾကတယ္။ ေတာေတာင္ထဲမွာ ပန္းမပြင့္တတ္တဲ့ ျမက္ပင္ကုိ ဘယ္သူသိလဲ၊ ဘယ္သူျမင္ဖူးလဲ.. သိရင္ ဆရာကို ေျပာျပပါ”
ပန္းမပြင့္တတ္တဲ့ ျမက္... ေတြ႔ဖူးသမွ် ေပါင္းျမက္ထဲက ဘယ္ျမက္က ပန္းမပြင့္တတ္လဲ... ကြ်န္ေတာ္တို႔ အေျပးအလႊား စဥ္းစားၾကတယ္။ မိုးရာသီမွာေပါက္တဲ့ ဟုိျမက္ေလး .. သူ႔မွာလည္း အပြင့္ဝါဝါေလးေတြ ရွိတာပဲ။ ေျမၾကီးမွာကပ္ေပါက္တဲ့ ဟိုျမက္ပင္ေလးလည္း အပြင့္ေလးေတြ ပြင့္တာပဲ။ လယ္ကန္တင္းရိုးေပၚက ေပါင္းျမက္ေတြလည္း အပြင့္ပြင့္တာပဲ။ လယ္ေတာတစ္ခြင္၊ ေတာေတာင္တစ္ေက်ာသာ ကုန္သြားတယ္။ ပန္းမပြင့္တတ္တဲ့ျမက္ပင္ကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ စဥ္းစားမရခဲ့ၾကဘူး။
ေက်ာင္းအုပ္ၾကီးက “ကေလးတို႔... ပန္းမပြင့္တတ္တဲ့ ျမက္ဆိုတာ မရွိဘူး။ ေပါင္းျမက္တိုင္း ပန္းပြင့္တတ္တယ္။ အဖိုးတန္ပန္းအိုးနဲ႔ စိုက္ထားတဲ့ ပန္းဟာလည္း ျမက္ပဲ။ လယ္ေတာေဘးမွာ ေပါက္ေနတဲ့ ျမက္ဟာလည္း ပန္းပါပဲ။ ဘယ္ေနရာ၊ ဘယ္လိုပတ္ဝန္းက်င္မွာပဲ ၾကီးျပင္းခဲ့ပါေစ မင္းတို႔ဟာ အပြင့္ပြင့္တတ္ၾကတဲ့ ျမက္ေတြပါ။ အပြင့္မပြင့္တတ္တဲ့ ျမက္ဆိုတာ မရွိဘူး။ ကေလးတို႔ ျမဲျမဲမွတ္ထားၾကပါ”
ႏွစ္ေတြၾကာခဲ့ပါျပီ... ေတာနက္ထဲကေန ျမိဳ႔ေပၚက တကၠသိုလ္ကို ကြ်န္ေတာ္ေရာက္ခဲ့တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ အားမငယ္ခဲ့ဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ ဂဏာမျငိမ္ မျဖစ္ခဲ့ဘူး။ ေက်ာင္းအုပ္ၾကီးရဲ႕ စကားကိုပဲ ကြ်န္ေတာ္အျမဲၾကားေယာင္ခဲ့တယ္။ “ပန္းမပြင့္တတ္တဲ့ျမက္ဆိုတာ မရွိဘူး”
ကြ်န္ေတာ္တို႔ဟာ ျမက္တစ္ပင္ပဲျဖစ္ခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး.. လူတိုင္းက ပန္းကိုယ္စီ ဖူးပြင့္တတ္တဲ့ဘဝကို ပိုင္ဆိုင္ထားၾကပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ဟာ ပန္းတစ္ပြင့္ပဲျဖစ္ခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး.. ရြက္ႏုေတြ ေဝျဖာတတ္တဲ့ ျမက္တစ္ပင္လည္း ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
-----------
၂ဝဝ၈ ဇြန္ ၁၉ရက္ လန္ဒန္ထုတ္ တရုတ္သတင္းစာ The Epoch Times မွ
ႏိုင္းႏိုင္းစေန (Saturday, June 21, 2008)
