အီတလီ Marcheဆိုတဲ့ေဒသမွာ Piobbicoလို႔ေခၚတဲ့ ၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕႐ွိတယ္။
အဲဒီၿမိဳ႕မွာ ေနထိုင္တဲ့လူေပါင္း ၂ေထာင္ေက်ာ္သာ႐ွိတယ္ဆိုေပမယ့္
တျခားေဒသနဲ႔ႏႈိင္းယွဥ္လို႔မရတဲ့ ထူးျခားမႈေလး႐ွိပါတယ္။ အဲဒီထူးျခားမႈက
အဲဒီၿမိဳ႕မွာ မ, လွသူ(အက်ည္းတန္႐ုပ္ဆိုး)ေတြ ေပါမ်ားတာပဲျဖစ္တယ္။
အဲဒီၿမိဳ႕မွာေနထိုင္သူေတြကေတာ့ သူတို႔ၿမိဳ႕ေလးကို “မ, လွသူတို႔ရဲ႕ကမာၻ”လို႔
ဂုဏ္ယူဝင့္ၾကြားစြာ တင္စားၾကတယ္။
အသင္းစတင္ဖဲြ႔စည္းစဥ္က လူအင္အားနည္းခဲ့ေပမယ့္ ဒီကေန႔မွာေတာ့ ကမာၻ႔အရပ္ရပ္ကအဖဲြ႔ဝင္၂ေသာင္းေက်ာ္အထိ ႐ွိခဲ့ၿပီျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံမခဲြ၊ က်ားမ မေ႐ြး၊ အသက္အ႐ြယ္ မကန္႔သတ္ဘဲ ႐ုပ္ဆိုးသူမွန္သမွ် ဒီအသင္းအဖြဲ႔ထဲ ပါဝင္ႏိုင္ပါတယ္။ အဖဲြ႔ဝင္တစ္ဦးတိုင္းမွာ “႐ုပ္ဆိုးအဆင့္” အဖဲြ႔ဝင္ကတ္ျပားေတြ႐ွိၾကတယ္။ “သိပ္႐ုပ္မဆိုး”တဲ့အဆင့္ကေန “သာမန္႐ုပ္ဆိုး” ၊ “အားႀကီး႐ုပ္ဆိုး” ဆိုၿပီး အဆင့္ေတြခဲြထားပါတယ္။ အဖဲြ႔ဝင္ေတြက “႐ုပ္ဆိုးျခင္းက သူေတာ္ေကာင္းတရား၊ လွပျခင္းက အခ်ဳပ္အေႏွာင္”လို႔ ခံယူထားၾကတယ္။
ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း ေဆာင္းဦးကာလမွာ ကမာၻ႔အနယ္နယ္အရပ္ရပ္က လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ဒီၿမိဳ႕ေလးဆီလာေရာက္ၿပီး တစ္ႏွစ္တစ္ခါက်င္းပတဲ့ “မ,လွသူၿပိဳင္ပဲြ”ကို ပါဝင္ဆင္ႏဲႊၾကတယ္။ ပထမဆုကေတာ့ “မ,လွဆု”ပဲျဖစ္ပါတယ္။ မ,လွသူေ႐ြးခ်ယ္မႈဟာလည္း စည္းကမ္းတင္းၾကပ္လွပါတယ္။ ေျပာစရာမ႐ွိေအာင္ ႐ုပ္ဆိုးလြန္းသူမဟုတ္ခဲ့ရင္ေတာ့ “မ,လွဆု”ကို ရမွာမဟုတ္ပါဘူး။ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း စက္တင္ဘာလပထမပတ္ တနဂၤေႏြေန႔မွာလည္း ဒီၿမိဳ႕ေလးမွာ အခမ္းအနားတစ္ခု က်င္းပတတ္ပါတယ္။ အဲဒီအခမ္းအနားမွာ ကမာၻ႔အရပ္ရပ္ကအဖဲြ႔ဝင္ထဲကေန အဖဲြ႔ဥကၠဌကို ေ႐ြးခ်ယ္ၾကပါတယ္။
Telesforo Iacobelli လို႔ေခၚတဲ့အမ်ဳိးသားတစ္ဦးက “မ,လွသူအသင္းအဖဲြ႔”ဥကၠဌအျဖစ္ ႏွစ္စဥ္ဆက္တိုက္ အေ႐ြးခ်ယ္ခံခဲ့ရသူျဖစ္တယ္။ သူ မ,လွရတဲ့အေၾကာင္းရင္းက သူ႔ႏွာေခါင္း အရမ္းေသးလို႔လို႔ဆိုတယ္။ အီတလီမွာ ႏွာေခါင္းႀကီးတာဟာ လွပျခင္းရဲ႕သေကၤတလို႔ ဆိုပါတယ္။ သူ႔ႏွာေခါင္းက ေသးတာေၾကာင့္ မ,လွသူစာရင္းထဲ သူပါဝင္ခဲ့တာျဖစ္တယ္။ ဒီႏွာေခါင္းေသးတဲ့အမ်ဳိးသားက အဖဲြ႔ဥကၠဌျဖစ္ခဲ့ရတာဟာ သူဟာ ႐ုပ္ဆိုး႐ံုတင္မက မ,လွသူတို႔အတြက္ အခြင့္အေရးေတြ ေတာင္းဆိုေပးခဲ့လို႔ျဖစ္တယ္။
Piobbicoၿမိဳ႕ေလးကို မ,လွသူတို႔ရဲ႕ စိတ္ကူး႐ွင္သန္ရာေနရာျဖစ္ေအာင္ သူ ႀကိဳးစားအားထုတ္ခဲ့လို႔ျဖစ္တယ္။ Miss Italy ရထားတဲ့ အလွမယ္ ၄ဦး သူတို႔အသင္းအဖဲြ႔ထဲ ပါဝင္လာေၾကာင္းကို Telesforo Iacobelli က သေဘာထားႀကီးႀကီး ထုတ္ေဖာ္ေျပာၾကားခဲ့တယ္။ ဒါဟာ သူတို႔အသင္းအဖဲြ႔က “လွသူေတြကိုလည္း မတြန္းလွန္၊ မလွသူေတြကိုလည္း အထင္မေသး၊ သာမန္သူေတြကိုလည္း မျငင္းဆန္” ေၾကာင္း သက္ေသျပခဲ့ပါတယ္။
ေလာကမွာ ႐ုပ္ဆိုးသူေတြကို ေၾကာက္႐ြံ႕ေ႐ွာင္ဖယ္တတ္ၾကတာဟာ သဘာဝပါ။ ဒါေပမယ့္ အီတလီက ဒီၿမိဳ႕ေလးမွာေတာ့ ႐ုပ္ဆိုးသူေတြဟာ သူတို႔ပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့႐ုပ္ရည္ကို သူတို႔လက္ခံၿပီး ဒီ႐ုပ္ရည္ေၾကာင့္ ႐ွက္႐ြံ႔တာမ်ဳိး မျဖစ္ခဲ့ၾကဘူး။ အက်ည္းတန္ျခင္းရဲ႕အလွတရားကိုခံစားရင္း ဒါဟာ ပိုခ်စ္စရာေကာင္းတယ္၊ ပိုဆဲြေဆာင္မႈ႐ွိတယ္လို႔ ခံယူခဲ့ၾကတယ္။ အားနည္းမႈနဲ႔ ခၽြတ္ယြင္းမႈက ဆက္စပ္ေနပါတယ္။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ဟာအေကာင္းဆံုးလို႔ မိမိကိုယ္ကိုယ္ယံုၾကည္ထားရင္ ဘဝက ခမ္းနားႀကီးက်ယ္ပါတယ္။
႐ု႐ွားစာေရးဆရာ လီယိုေတာ္စတိြဳင္းကေျပာခဲ့တယ္… “လူက လွလို႔ ခ်စ္စရာေကာင္းတာမဟုတ္ဘူး.. ခ်စ္စရာေကာင္းလို႔ လွတာပါ”တဲ့။
“ပန္းတစ္ပြင့္ ဒါမွမဟုတ္ လိပ္ျပာတစ္ေကာင္ရဲ႕ အျပင္ပန္းသ႑ာန္ကိုၾကည့္ၿပီး သင္ေဝဖန္ပိုင္းျခားႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လူတစ္ေယာက္ကိုေတာ့ သင္ ဒီလို မေဝဖန္ မပိုင္းျခားပါနဲ႔”လို႔ အိႏိၵယကဗ်ာဆရာ တဂိုးကေျပာခဲ့ပါတယ္။
----
http://en.wikipedia.org/wiki/Piobbico
မူရင္းလင့္-- http://www.85nian.net/zuowensucai/16212.html
ႏိုင္းႏိုင္းစေန (March. 8. 2015)
